Монголчууд цагаан сарын идээ ундааг бэлтгэх ажлыг зун, намрын налгар өдрүүдэд эхлэн гүйцэтгэж эхэлнэ. Хамгийн сайн гарсан нэрмэл архиа тусгайлан идээний дээж хэмээн хадгалж цагаан сараар хэрэглэнэ. Цагаан сарынхаа цагаан идээг намрын сэрүүн орсон цагаар хийж бэлтгэх нь гашуун нясуун амтгүй, тослог сайхан болно гэж үздэг. Харин цагаан сарын өдрүүдэд хэрэглэх махан хоол, ууцыг гол төлөв өвлийн идэшний цагаар бэлтгэх нь нийтлэг байдаг.
Хамгийн хүндтэй идээнд тусгайлан бэлтгэсэн ууц мах орно. Ууц махыг голдуу нутгийн ихэс дээдэс, лам хуврагууд, хот айлын ахмад настан, аав ээж нь тавьж хэрэглэнэ. Залуу айл өрхүүд хонины баруун хаа, дөрвөн өндөр хавирга, шаант, гургалдай, зарим нутагт өвчүү чанаж бэлтгэж байв.
Дараагийн хүндтэй идээ бол гурилан боовоор зассан тавагтай идээ юм. Цагаан сард зориулан тусгайлан хийсэн тавгийн боовыг хавсай, илжгэн чих гэх мэтээр ялгаатай нэрлэнэ. Хот айлын зэрэг зиндаа, насны эрэмбээр ялгаатай хэд хэдэн үеэр өрж засна. Цагаан сараар идээ унд, хоол хүнс аль болох амттай элбэг, чихэр үзэмтэй байхыг чухалчилна. Битүү хоолонд монголчууд бууз хийхийн хамт банш чимхэж, усанд чанаж хэрэглэж байлаа. Усанд чанасан банш шингэц сайн шар боргүй байдаг гэж үздэг нь үнэнд нийцэх билээ.
